Hoe doodsangst andere angsten laat verdwijnen

Moed betekent, angst voelen en toch je hart durven volgen.
Deze spreuk kwam ik gister tegen toen ik het blad van de Vitaminstore las. Ik scheurde de pagina uit en liet die op tafel slingeren. Vanochtend onderweg naar school, begon mijn jongste dochter erover. Ze had de spreuk gezien en ze vond hem zo mooi. Ze maakte er direct een mooie collage van op haar telefoon en we spraken er even over.

Ik dacht terug aan de vele momenten dat ik moed nodig had gehad. En als ik er op terug kijk voelde ik op die momenten ook altijd angst. Vaak kwam die angst in de vorm van onzekerheid. Tijdens mijn carrière als wilkdwaterkayakker voelde ik het verschil, daar voelde ik ook echte doodsangst. Door 1 foute peddelslag kon ik flink in de problemen komen op het wilde water. De pure focus en concentratie die nodig waren om precies de juiste slagen op het juiste moment te maken vond ik zo fantastisch. Alle training, ervaring en inschatting pastten dan op dat ene moment naadloos in elkaar. Heerlijk, die kick als het gelukt was.
Als de angst te groot was of te reëel dan luisterde ik ernaar en sloeg ik een stuk wild water over. Ik klauterde dan met mijn kayak op de nek over slipperige rotsblokken en ging enkele honderden meters later weer verdder. Soms vroeg ik me af wat er gevraarlijker was. Het kayakken of het "omlopen." 

Ik had ze ook, de standaard bezwaren van veel a.s. schrijvers.
Al jaren had ik het idee om een boek te schrijven. Ik vond dat ik een boeiend leven had en dacht dat ik daarmee mensen kon inspireren. Ik reisde veel, ondernam veel, bereikte veel en merkte vaak dat mensen daar tegenop keken, wat ik overigens niet begreep. "Dat doe je toch gewoon", dacht ik altijd. Toch is dat boek er nooit gekomen. Ik stelde me zo voor dat mensen dachten, Who the F*ck is Tineke Rensen dat ze haar memoires of biografie zo nodig moet schrijven?

Toch liet het schrijven van een boek me niet los. Ik begon te bloggen en merkte dat ik het leuk vond en dat mijn lezers het ook leuk vonden. Mijn volgende boek zou een bundeling worden van mijn beste blogartikelen. Ook dat boek is er nooit gekomen. Ik vond het flauw om content, die gratis online staat, in een boek te bundelen en mensen daar vervolgens voor te laten betalen.

En toen kwam mijn boek er uiteindelijk toch. "Geef je Concurrenten het Nakijken". Heel gemakkelijk ging het schrijven. Omdat ik een structuur had gemaakt. Ook de tijd kon ik ineens vinden omdat ik in mijn vakanties schreef als ik in de zon aan het zwembad zat, of in het ski-appartement midden tussen de besneeuwde bergtoppen. Steeds een paar uurtjes en dan was er nog meer dan genoeg tijd over voor het gezin. Het excuus niet weten waar te starten, was weg door de structuur. Het hebben van geen tijd verdween ook doordat het me geen "werktijd" kostte. En na krap een jaar was ik zover om mijn eerste boek aan de wereld te laten zien.

Zo on-Nederlands, mijn boek.
Heel veel overtuigingskracht had mijn vormgever nodig om mij zover te krijgen dat ik pontificaal met mijn hoofd op de cover van het boek moest. Zo on-Nederlands vond ik dat. Ik ben geen bekende Nederlander dus waarom zou ik dat doen? Peentjes heb ik gezweet over het hoofdstuk Mindset, en Relaxed werken, wat geen zakelijke tips, hoofdstukken zijn. Nee integendeel, in deze 2 hoofdstukken spreek ik ook over energie en de energie van zakelijke acties. In de MKB wereld, waar hard werken nog steeds het toverwoord is, leek me dat op; het gooien van een knuppel in het hoenderhok. Zou ik veel commentaar op deze hoofdstukken krijgen vroeg ik me af? Behoorlijk spannend vond ik het daarom om mijn boek aan de wereld te laten zien. Was er kans om dood te gaan. NEE natuurlijk niet en toch voelde dit moment veel enger dan mijn wildwaterkayak avonturen. Tijdens het kayakken had ik controle en kon ik zelf beslissen. Ik was heel goed in deze extreme sport. Als schrijver was ik totaal nieuw en daar wrong hem de schoen.

Het begint al lang voordat je boek er is, al die negatieve overtuigingen.
Ik weet nog het moment dat ik mijn concept zover af had dat ik het aan mijn redacteur ging sturen. Ineens zit je niet meer in je eigen veilige wereld. Of wat dacht je van het moment dat ik het concept, na redactie, aan de proofreaders ging sturen. Zij zouden me feedback gaan geven. Hoe zouden zij het boek vinden. Was het wel goed genoeg? Een van hen was een meer dan gevestigde en zeer bekende Nederlandse oud-ondernemer. Ik voelde me zo enorm kwetsbaar. (Oftewel onzeker, oftewel bang). Er was echt wel moed voor nodig om steeds weer de stappen te zetten die bij het schrijf- en uitgeefproces hoorden.

En toch moest het boek er komen, het was al zo lang een diepe wens van me om een boek te schrijven en om mensen te inspireren, te motiveren en ze ook nog wat te leren. Het was de roep van mijn hart en daarom heb ik doorgezet. En omdat ik weet dat er heel veel mensen rondlopen zoals ik en die nog in de fase zitten voordat ze beginnen met schrijven, kan ik alleen maar zeggen, START. En als je daar hulp bij nodig hebt, ben ik er voor je. Lees vooral nog even verder.

Rolmodel?
Veel vrouwen zien mij de laatste tijd als een motivator, inspirator, een rolmodel misschien wel. Is dat wel zo vraag ik me vaak af. Is het niet gewoon omdat ik het verschil heb ervaren tussen echte angst en irreëele angst. De angst van leven op dood en de angst die alleen maar in je hoofd zit en te maken heeft met beperkende overtuigingen en misplaatste culturele opvattingen. Ik ken ze dus allebei heel goed. Alleen de eerste angst neem ik serieus en de tweede angst is niet leidend meer bij de keuzes die ik maak. En daar is zeker moed voor nodig.

Heb jij genoeg moed?
Heb jij genoeg moed om je hart te volgen en jouw kennis te delen met de wereld?

• gewoon omdat je ergens heel veel over weet,
• of omdat je ergens heel goed in bent,
• of omdat je weet dat er zoveel anderen zijn die met jouw kennis geholpen zullen zijn?
• of omdat je eindelijk die erkenning wilt voor jezelf als expert

Ik denk dat iedereen die moed heeft, want je gaat namelijk niet dood. Schrijf daarom dit jaar nog jouw eigen boek.

Samen met Veron Goemans geef ik in juni een masterclass over hoe jij in 3 maanden je boek kunt schrijven. Voor meer informatie en voor aanmelden ga je naar de website van "In Drie Maanden je Boek".  Ook staan er inspirerende filmpjes van andere schrijvers op de wesbite. Waarom schreven zij hun boek, wat leverde het hen op, wat vonden zij lastig. Heel interessant om te bekijken als jij ook voelt dat er een boek in jou huist.
Tijdens de masterclass leert Veron je hoe je de structuur van je boek opzet en hoe je een goede titel vind. Ook laat zij je zien hoe je in heel korte tijd enorme grote vorderingen kunt maken met het schrijven. Ik leer je alles over het zoeken van de beste mensen om je heen die onmisbaar zijn om je boek (zelf) uit te geven.