Hoe kwam ik in het vliegtuig dat ik net gemist had?

WAARSCHUWING; dit artikel is niet geschreven voor stoere mannen! 🙂

Hoe maak je contact met je gevoel?
Het is iets dat ik nooit zo goed snapte. Dat is er toch gewoon. Moet je daar dan mee in contact staan of verbinding mee hebben? Ik voelde nooit zoveel. Ja wel liefde voor mijn kinderen bijvoorbeeld, maar niet of iets goed aanvoelde of zo. Mijn (zakelijke) beslissingen maakte ik hoofdzakelijk op basis van verstand en afwegingen.

Relaxed Werken.
Totdat een onderneemster me vertelde dat ze luisterde naar haar energie. Zij noemt dit "Zacht Werken" (Ellen de Lange Ross) en dat ze die energie volgde. Dat ze haar gevoel volgde en dat ze ineens veel minder hard ging werken en dat heel veel dingen zomaar uit het niets op haar pad kwamen in haar bedrijf. Dan ben ik toch ook wel zo zakelijk om te denken; dat is wel héél handig, dat wil ik ook wel. Ik heb tenslotte vaak veel te hard gewerkt. In mijn boek "Geef je Concurrenten het Nakijken" schrijf ik hier een hoofdstuk over.

Dus ging ik een cursus intuïtieve ontwikkeling volgen. Zat ik daar als redelijk nuchtere zakenvrouw tussen allerlei anderen die het hadden over chakra's, aura's en mediteren en zo. Ik had er wel van gehoord, want ik heb altijd al wel geloofd dat er veel meer is tussen hemel en aarde. Toch was het wel een dingetje om me hier aan over te geven. Als ik ergens voor kies dan ga ik er ook voor dus ik deed dagelijks (en nu nog trouwens), mijn oefeningen die alleen maar te maken hadden met het verbeteren van mijn eigen energie, waardoor ik beter op mijn gevoel zou leren vertrouwen. 

Gedachten ombuigen, hoe doe je dat?
Met mijn personal coach sprak ik alleen nog maar over hoe ik door mijn gedachten, mijn handelingen en mijn uitspraken mijn energie kon verbeteren. Want dan zou ik ook gaan aantrekken wat ik wilde. (The Law of Attraction is een natuurwet) Het werd steeds leuker want door hem begon ik te zien dat mijn gedachten inderdaad uit kwamen. Ik had dat alleen niet door. En alles wat op mijn pad komt (en op dat van jouw trouwens ook) is wat ik nodig heb om mijn verlangens werkelijkheid te laten worden. En leer ik de les er niet uit dan krijg ik weer iets anders voor mijn kiezen dat me niet bevalt. Hele gevechten vocht ik uit in mijn hoofd, door oude denkpatronen los te laten. Het was echt trainen. En als ex-topsorter weet ik wat trainings-discipline inhoud.

Ik kan je zeggen de resultaten zijn inmiddels verbluffend.
Voorbeeld 1.
Zo dacht ik bijvoorbeeld ik wil mijn boek overhandigen aan premier Rutte en ja hoor dat gebeurde.
Voorbeeld 2.
Ik zei tegen iemand anders ik wil dolgraag een keer een lezing bijwonen van Nicolien Sauerbrij (mijn grote snowbord heldin) en de dag erna zat ik nietsvermoedend naast haar en raakte ik met haar in gesprek. Zij gaf ook een presentatie, wat ik niet wist.
Voorbeeld 3.
Toen dacht ik nou dan wil ik ook wel uit het niets veel nieuwe klanten. En dat gebeurde. In 3 weken tijd had ik bijna miijn hele jaaromzet van vorig jaar bij elkaar.
(Nou was dat wel een slecht jaar omdat ik toen niet goed in mijn vel zat. En dan klopt ook je energie niet. Dan kun je doen wat je wilt en dan lukt niks.) Dat snap ik, nu ik met energie bezig ben. Maar vorig jaar was het bijzonder frustrerend kan ik je vertellen. Ik had gewoon nog een aantal hindernissen te nemen voordat ik me over kon geven aan het concept van intuitie. Ik dacht toch echt dat ik hard moest werken om miijn bedrijf goed te laten lopen.
Voorbeeld 4.
Ik wilde een nieuwe salesconsultant die voor miijn bedrijf kwam werken en iemand uit mijn netwerk reageerde. Toen ik hem belde had hij "toevallig" die dag tijd en dezelfde middag zat hij bij me op kantoor op gesprek en heb ik hem aangenomen. Dit was op vrijdag en op maandag is hij al gestart.
Waarom?
Omdat het goed voelde en zo gemakkelijk ging. Omdat ik mijn energie volgde. En dat is de navigator geworden voor mij.

Hoe zit dat dan met die vlucht?
Afgelopen zondag miste ik mijn vlucht terug, van mijn wintersportvakantie. En toch zat ik erin. Hoe kan dat zul je misschien denken. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat heb gemanifesteerd. Maar ook alles wat er onderweg misging waardoor ik zo laat was. Dat hoef je niet te geloven, dat geloof ik zelf echter wel.

Mijn wintersportvakantie in Mayrhofen zat er op. Ik wilde om 07.15 uur in de auto zitten. Helaas er was pas om 7.30 uur ontbijt. Ze wilden wel 15 minuten eerder starten voor me, maar niet een half uur. Met 15 minuten minder tijd zou ik het ook gemakkelijk nog halen. Ik startte de auto en mijn TomTom gaf aan dat de batterij bijna leeg was. Ik dacht dat dit kwam doordat het heel koud geweest was die nacht. Tijdens het rijden zou die vanzelf wel weer opladen dacht ik. Toch sloeg dat ding iedere keer weer af en hij laadde niet meer op.
Dan volg ik maar de borden naar het vliegveld dacht ik. Vroeger moest dat ook gewoon zo.

Ik had op dat moment wel al lichte paniek kunnen voelen want als ik autorijd zonder navigatie rijd ik nogal eens mis. Laat los dacht ik steeds, ik zit op tijd in die vlucht. En toen ineens hielden de borden op. Geen paniek, ik zag het vliegveld al in de verte dus dat moest goed komen. Toch bleef ik er maar langs rijden vanaf de verkeerde kant. Ik had nog iets meer dan een half uur voor het boarden en moest mijn huurauto nog terugbrengen. Dit wordt wel heel krap dacht ik. Loslaten dacht ik. "Vertrouw erop dat je in die vlucht zit", zei ik tegen mezelf.

Ik ben uitgestapt om de weg te vragen. Ik moest ergens afslaan en dan was ik er heel snel. Inderdaad, alleen mistte ik een bord en ging ik weer verkeerd. Loslaten dacht ik, ik zit op die vlucht. Eenmaal aangekomen in de parkeergarage zocht ik een plek tussen de huurauto's. Na 2 rondjes door de garage bleek mijn verhuurbedrijf daar echt geen vrije plek meer te hebben. Dan maar ergens anders parkeren. Ik had tenslotte nog maar 15 minuten voordat de gate dicht ging.

Met de autosleutel in de hand…. rende ik naar het vliegveld. Oeps de AUTOSLEUTEL. Toch maar weer terug. Nog 10 minuten. Shit een rij bij het inchecken. Dat had ik gelukkig al online gedaan en ik dacht heel slim geweest te zijn. Ik had voor de eerste keer een e-ticket gedownload en ik had de pagina van de website waar die opstond open laten staan. Dus die kon ik zo ophalen. Tja dan moet je wel wifi hebben. (Ik wist dat die er was, want die had ik bij aankomst ook al gevonden). Alleen als je wat gehaast bent lukt dat niet zo gemakkelijk. Ondertussen lopen naar de gate en vertrouwen blijven houden dat ik op die vlucht zit.

Natuurlijk stond er een rij bij de dounane. Heel onbeleefd vroeg ik aan iedereen of ik door mocht vanwege mijn vlucht. Ik ga mijn vlucht halen dacht ik steeds. En ik voelde iedere keer ook de paniek opkomen. Ik weet dat je moet vertrouwen op je energie en dat die wonderen kan verrichten. Dus de paniek liet ik steeds weer los.

Mijn laptop uit de koffer, mijn laarzen uit en paspoort in de hand. De douane wilde mijn boardingpas zien. Heel stoer haalde ik mijn telefoon uit de jaszak nu ging ik het meemaken, kon ik ook mijn schermpje laten zien met mijn boardingpass. Alleen stond er: "deze pagina kan niet geladen worden er is geen internet" Tja dan wordt je toch wel heel zenuwachtig. Zeker als je je naam om hoort roepen door de intercom van het vliegveld.
Mijn grootste nachtmerrie werd werkelijkheid, ik droom namelijk vaak dat ik mijn vlucht mis. Ook in het echte leven heb ik vaak gedacht hoe erg is het als je omgeroepen moet worden. De zenuwen gierden door mijn keel, mijn vingers trilden en ik kreeg weinig meer gedaan op mijn telefoon. De meneer bleef netjes volhouden dat hij een boardingpas moest hebben. Hij zij;  "je kunt ook terug naar de incheckbalie om hem uit te printen." Dat vond ik niet logsich want dat duurde veel te lang, dat was een andere verdieping, bovendien mijn gevoel zei, blijven proberen. Ik bleef netjes tegen de meneer zeggen dat ik hem snapte en bleef klooien met die telefoon. De mensen in de rij haalden mij allemaal weer in. Ik dacht nog even hoe genant is het als je hier zo staat en iedereen kijkt en luistert mee, maar die heb ik ook direct weer overboord gekieperd want daar gaat de focus direct van weg en van die ondermijnende gedachten zakt je energie weer.

Ik bleef vertrouwen in het feit dat ik in het vliegtuig zou zitten. Hoewel dat toch echt niet logisch meer was op dat moment. Ik stond op mijn pantysokken op de grond en zou desnoods mijn laarzen gepakt hebben en zo verder gerend zijn als ik maar door dat detectiepoortje mocht.

En toen kwam de tweede oproep en hoorde ik weer mijn naam die over het hele vliegveld omgeroepen werd. De meneer begon hem ook wel een beetje te knijpen. Hij had wel met me te doen en ik bleef ook aardig tegen hem. Hij moet ook gewoon zijn werk doen. "Heb je dan niets anders waarop ik kan zien dat je op die vlucht zit", vroeg hij me ineens? En dat was mijn redding. Ja ik had een e-mail en die kon ik laten zien. Toen ik die gevonden had was die vriendelijke meneer helaas weg en stonden er 2 sjacherijnen. Nee mevrouw u moet een boardingpas laten zien met alleen een e-mail mogen wij u niet door laten.

Ik bleef volhouden dat die meneer had gezegd dat ik IETS moest laten zien. Ik keek angstig rond waar die meneer nou gebleven was. Ineens kwam hij er weer aanlopen. Hij vond het goed, maar de anderen gingen direct met hem in discussie. Dit was echt tegen de regels, dat mocht hij niet toestaan. En toch deed hij het.

Naar de gate.
Ik had nog de tegenwoordigheid van geest om goed op te letten dat ik in de haast niets zou vergeten van al mijn spullen die ik uit had moeten doen. Mijn laarzen had ik toch maar aan gedaan. Rennen naar gate 6. "Dat kun je wel shaken Rensen", hoorde ik aan de ene kant in miijn hoofd. "Nee hoor zei mijn andere kant, ik zit in die vlucht." En daar gaf ik de meeste aandacht aan. Het was absoluut niet meer logsich op dat moment. Ik heb het vaak genoeg meegemaakt dat mensen voor de tweede keer omgeroepen worden, dan gaat de gate binnen enkele minuten dicht

Hijgend kwam ik een verdieping lager aan waar mijn gate moest zijn, die ik natuurlijk ook niet direct kon vinden. Ik moest het ook nog vragen. Ik kwam in een lege hal met 2 mensen achter de incheckbalie. Iedereen was weg en ik mocht niet meer verder. Ik was te laat. Op mijn vriendelijkst heb ik gesmeekt. Het antwoord bleef tot 4 x toe NEE. Waarom die man uiteindelijk toch van gedachten veranderde weet ik echt niet, maar hij graaide ineens mijn paspoort uit mijn hand en begon te rammelen op zijn computer.

• Omdat ik zo goed duits sprak?
• Omdat ik respectvol bleef naar hem?
• Omdat ik me uitputte in verontschuldigen en ik volledig begreep dat hij pissig was.
• Omdat ik niet in de slachtofferrol schoot en alles en iedereen de schuld gaf van het feit dat ik te laat was?
• Of omdat mijn gevoel nog steeds aangaf dat ik in die vlucht zou zitten.

Er werd via een walkie talkie met een busschauffer gesproken die niet wegreed maar op me wachtte. Ik was gered.

Toen ik eenmaal in het vliegtuig zat, dat trouwens nog net op tijd kon wegtaxiën, voelde ik me zo fantatsich. Wat was het kicken dat het was gelukt ik was heel trots op mezelf dat ik erin was blijven geloven. Dat ik het bijltje er niet bij neer had gegooid. Het gevoel was moeilijk in woorden uit te drukken maar het voelde als echt leven en echt alles intens meemaken.

Later zag ik het grote plaatje pas.
De avond van te voren had ik besloten om weer echt te gaan leven en mijn eigen lijn te volgen. Om te genieten van alles.
Om volledig op mijn eigen vertrouwen en gevoel af te gaan. Dit was een ultieme test of ik op miijn intuitie durfde te vertrouwen ook al leek dit zeer onrealistisch. Het was ook direct een manifestatie van het leven heel intens ervaren en beleven.

Zou ik het nog een keer zo doen.
Nee liever niet, maar ik heb nu wel gezien dat het werkt als je gewoon vertrouwen hebt dat het gaat lukken en als je allerlei stemmetjes en overtuigingen in je hoofd de baas weet te blijven. Ineens werden er regels omgebogen om mij op dat vliegtuig te krijgen. En niet door maar 1 persoon dus dat kan gewoon geen toeval zijn daar geloof ik gewoon niet meer in. Dit was "the Law of Attraction" aan het werk.
Ohja en had ik je al verteld dat ik vergeten was om mijn flesje water uit mijn handtas te halen. Dus toen ik hijgend het vliegtuig instapte en helemaal bezweet ging zitten, had ik ook nog wat te drinken om de dorst te lessen en tot rust te komen. Een flesje water mag niet eens door de scanner heen. Toch heeft niemand het gezien.

Waarom deed die TomTom het nou eigenlijk niet.
Want daardoor moest mijn innerlijke kompas het overnemen, waardoor ik vervolgens in een waar avontuur belandde.
In het donker, op de heenweg, had ik het oplaadsnoer op een verkeerde plek aan de achterkant erin gestoken. Tja…..

Wat kun je hier nou mee als ondernemer?

Als je af kunt gaan op je innerlijke TomTom dan:

• zijn er geen problemen meer.
• blijf je ten alle tijde rustig. Ik voel me vaak het stille oog in de storm.
• als er een nieuwe kans op je pad komt dan luister je eerst naar je gevoel voordat je gaat beredeneren.
• als dingen heel gemakkelijk gaan blijf dat dan volgen want dan klopt het gewoon.
• als iets echt moet, zoals een vliegtuig halen en het gaat niet gemakkelijk, geloof dan dat er situaties gecreeërd kunnen worden die jij niet kunt verzinnen. Die trek je aan. Jij hoeft alleen maar te geloven dat dit kan.
• wordt het ondernemen veel gemakkelijker. Als er zaken tegen zitten kijk dan waar de weerstand zit en hoe je jouw gedachten daarover om kunt buigen. Het kan zijn dat je denkt dat iets op een bepaalde manier hoort, maar het lukt toch niet. Als je dat loslaat komt er via een ingeving wel een andere oplossing.
• moet je nooit denken dit is te mooi om waar te zijn. Waarom kan iets niet gemakkelijk? Juist door die gedachten laat je de energie van mislukking weer toe.
• en het spreekt natuurlijk voor zich dat je wel steeds bezig moet blijven en actie moet ondernemen. Actie is ook energie.

Ik vind mezelf nog steeds een nuchtere en ervaren zakenvrouw die met beide benen op de grond staat alleen heb ik naast al mijn kennis en ervaring er wel een derde tool bijgekregen die ik altijd raadpleeg en dat is mijn intuïtie.

Ik werk veel met vrouwelijke ondernemers die willen werken aan persoonlijke en zakelijke groei. Voor hen is luisteren naar het gevoel veel logischer. Bovendien hebben zij vaak minder moeite om hulp in te schakelen en hulp te aanvaarden, dan mannen.

Ben je een man en heb je je niet af laten afschrikken door mijn eerste waarschuwing :-), lees dan even wat Martin Hendriks, van US Option Traders te vertellen heeft.

Wil jij ook vanuit flow leren ondernemen?
 

"Inmiddels lijkt het wel of de helft van de Nederlanders zich aanbiedt als coach. Het is dus moeilijk om een juiste keuze te maken. Bij Tineke was het mij al vrij snel duidelijk dat ik de juiste persoon te pakken had.

Tineke onderscheidt zich heel duidelijk door haar kundigheid haar eigen ondernemers-ervaring, maar zeker ook door de drive om je te willen helpen en niet te rusten tot het coachingdoel behaald is. De vrouwelijke insteek is voor mij als man ook opvallend te noemen. Niet alleen handelen vanuit oplossingen, maar ook vanuit het hart. Dit was voor mij de aanleiding om een persoonlijke ommekeer te realiseren, waardoor het zakelijke succes eigenlijk vanzelf kwam." 

 

Op jouw succes,

Tineke

 

 

 

Tineke Rensen is ondernemerscoach en sparringpartner voor ondernemers. Zij heeft 25 jaar ervaring als ondernemer. In 2012 verkocht zij haar goedlopende internationale bedrijf. Zij heeft een eigen businessmodel ontwikkeld waardoor succes voor ieder bedrijf is gegarandeerd. " De Blauwdruk voor een succesvolle Business MakeOver" Hierdoor wordt er op 8 aandachtsgebieden in het bedrijf ingezoomd. Tineke reikt ondernemers een kortere route naar succes aan. Waarom zou je alles eerst zelf uit moeten vinden?
Haar boek, "Geef je concurrenten het nakijken" kwam in juni 2015 uit.

Wil jij weten waar jij grote stappen kunt zetten met je bedrijf, vraag dan een gratis Next-Level gesprek met Tineke aan.